Piotr Sudyka Ołtarze. Piotr Sudyka urodził się w 1969 roku w Jaśle. Młodość spędził w Nowym Żmigrodzie. Jest absolwentem liceum plastycznego w Miejscu Piastowym, gdzie specjalizował się w snycerce artystycznej. Edukacje artystyczną kontynuował na ówczesnym Wydziale Pedagogicznym cieszyńskiej Filii Uniwersytetu Śląskiego (obecny Wydział Artystyczno-Pedagogiczny), gdzie uzyskał dyplom z rysunku w roku 1996.

Rysunek pozostał dla niego najważniejszy, a uwagę swą skupił na ikonie i wizerunku. Pierwszy cykl jego prac to Maski wykonane węglem na starych kartonach (prezentowany był na UŚ w 1996). Ich tematem były bardzo emocjonalnie potraktowane ikony najbliższych osób z otoczenia. Kolejna wystawa także przywoływała zagadnienie wizerunku i ikony, ale tym razem artysta skoncentrował się wyłącznie na swojej twarzy, wykorzystując starą dyktę, parafinę, grafit i węgiel. Zaprezentował ją w roku 2003 w Galerii Klatka na cieszyńskiej Filii UŚ.

Obecna wystawa zatytułowana została przez jej autora Ołtarze. Nadal działając w obszarze ikony i wizerunku, tym razem bardziej je usakralnił wkomponowując przy tym swoją własną ikonę w ołtarze. A wszystko to korespondencja, odniesienie się i odwołanie do wspomnień z dzieciństwa. To wyraz zachwytu, a zarazem tęsknoty za kulturą łemkowską, która towarzyszyła mu w latach młodości, która wywarła na nim olbrzymie wrażenie i do której dziś znów powraca. Jego emocjonalne podejście do tej poniekąd zanikającej kultury znalazło odzwierciedlenie w jego pracach. Bliskość kultury łemkowskiej wywarła duże piętno na jego oglądzie. Stąd i temat, i ogólne wrażenie, jakie wywołują jego prace. Materiałem tytułowych Ołtarzy stały się stare zmurszałe deski odwołujące się do rozpadających starych cerkwi, to wszechobecna parafina, której zapach przywodzi na myśl prawosławną liturgię. W końcu wizerunek, w tym wypadku wizerunek samego autora, przez który patrzy z tęsknotą za minionym czasem ...

Irena French