Wystawa czynna od 15.05.2009 do 30.06.2009

"Rzeźba, podobnie jak człowiek została zmuszona do akceptacji zmian wynikających z upływu czasu, czy też będących efektem przypadkowych zdarzeń. Pozbawiona istotnych fragmentów jest łatwa do przyjęcia i często tworzy nową jakość wizualną. Rzeźby mogą być poobijane, pełne uszkodzeń i odprysków, być skorodowane, pokryte patyną a mimo to potrafimy – ponad tym wszystkim , a czasem nawet dzięki temu – doszukiwać się wartości artystycznych."

(M.A. Potocka, Rzeźba - dzieje teoretyczne)

"Lapidarium" jest efektem mojego zainteresowania uszkodzoną rzeźbą antyczną.   Od pewnego czasu jestem przekonany, że posągi opowiadające kiedyś o pięknie ludzkiego ciała i ducha, dziś zniszczone, nie przestają mówić stając się przepowiednią dla współczesnego człowieka. Rzeźba, ukazująca niegdyś idealne proporcje, harmonię i siłę ciała  dziś ukazuje jego kruchość.

Lapidarium, zbiór potłuczonych rzeźb i ich fragmentów staje się miejscem pełni. Podobnie dzieje  się z ludzkim życiem złożonym z na pozór przypadkowych zdarzeń, które w efekcie układają się w od zawsze zaplanowaną historię, historię, jaką jesteśmy my sami. Lapidarium nie jest więc cmentarzyskiem fragmentów. Jest ogrodem, w którym formy zmienione przez czas mogą rozkwitać na nowo, przybierając inny kształt, kształt jaki często nabiera zadziwiająco większego znaczenia niż ten, który był jeszcze częścią całości. Tak więc "Lapidarium" jest opowieścią o człowieku współczesnym, który pędząc przez życie, podzielony, niepełny staje się zaledwie częścią siebie....

Wystawa jest zaproszeniem do zejścia na samo dno lapidarium swojego życia i poszukania tam wszystkich jego brakujących fragmentów. A rzeźby-fragmenty pytają tego kto przed nimi staje: czy ty też jesteś tylko częścią siebie?

Maks Kapalski